Μετάβαση στο περιεχόμενο
Η Ελλάδα γράφεται με "Ε" όχι με "€"

Εφτά  χρόνια τώρα γίνεται η προσπάθεια να υποτάξουν τους Έλληνες με  οικονομικά μέτρα που προκαλούν την απορία σε όλους τους λογικούς  ανθρώπους ανά τον κόσμο. Εφαρμόζουμε μέτρα που δεν πιστεύουμε, μέτρα που  όλοι ξέρουν και παραδέχονται ότι είναι υφεσιακά, μέτρα που μέλη της  ίδιας της κυβέρνησης μετά την υπογραφή τους, τα χαρακτήρισαν  αντισυνταγματικά, αλλά για κάποιο λόγο όλα είναι οικονομικά σωστά και  για το καλό μας πρέπει να επιβληθούν. Έτσι καταντήσαμε να κρέμεται η ζωή  μας και το μέλλον των παιδιών μας από τη πολιτική ιδεολογία ανθρώπων  που ούτε οι ίδιοι δεν πιστεύουν. Ζούμε τη πρώτη φορά αριστερά αλλά άραγε  άλλαξε κάτι; Το χρέος της χώρας μας όλο και μεγαλώνει, η ανεργία είναι  σταθερά πάνω από το 25% και η ποιότητα ζωής του Έλληνα όλο και  χειροτερεύει. Ένα μεγάλο ευχαριστώ πρέπει να πούμε σε  όλους τους ηγέτες του παρελθόντος για την κατάντια μας καθώς και σε  όλους όσους κατά καιρούς μας σώζουν δίνοντας μας δανεικά και ζητώντας γη  και ύδωρ για αντάλλαγμα. Όλα τα μέτρα που ψηφίζονται μόνο για το καλό  του αδύναμου δεν είναι, όντι έχουν υποσχεθεί έχουν κάνει το αντίθετο.  Αναρωτιέμαι αν δεν έχεις αξίες μπορείς να πιστεύεις σε κάτι; Εκτός από  τη καρέκλα, τους ενδιαφέρει κάτι άλλο;

Ενδιαφέρονται άραγε  για όλους τους συμπολίτες μας που οδηγήθηκαν στο δρόμο ή ακόμα χειρότερα  στην αυτοκτονία; Η Ελλάδα που πριν τη κρίση είχε από τα χαμηλότερα  επίπεδα αυτοκτονιών παγκοσμίως, και ίσως κανέναν άστεγο, παρουσιάζει 40%  αύξηση στις αυτοκτονίες αντρών από 25-60 ετών, όσο για τους άστεγους η  εικόνα μιλάει από μόνη της. Βέβαια οι μελετητές δεν μπορούν να αποδώσουν  την αύξηση αυτή στην κρίση που ζούμε, αλλά δε μας είπαν πως τη  δικαιολογούν…. Ξέχασαν επίσης να μας πούνε γιατί τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ  έχουν τόση απόκλιση με τα στοιχεία της αστυνομίας (Τα στοιχεία της  ΕΛ.ΑΣ. είναι 3 φορές μεγαλύτερα από της ΕΛΣΤΑΤ). Όλοι θυμόμαστε τι  σημαίνει ΕΛΣΤΑΤ και πόσο αξιόπιστος οργανισμός είναι…

Πως  δικαιολογείται λοιπόν; Μήπως από τα στοιχεία για το μέλλον της χώρας;  Στοιχεία που αν επεξεργαστεί κανείς θα δει ότι εμείς οι Έλληνες οι  πρώτοι πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι, οι πρώτοι δημοκράτες, ζούμε  φυλακισμένοι με αόρατα δεσμά που συνεχώς σφίγγουν και απομυζούν κάθε μας  ελπίδα. Όλοι ξέρουμε το μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα από το 7ο βιβλίο  της «Πολιτείας» του. Ο μύθος αυτός διηγείται πως σε ένα σπήλαιο, κάτω  από τη γη, βρίσκονται μερικοί άνθρωποι αλυσοδεμένοι με τέτοιο τρόπο,  ώστε να μπορούν να δουν μόνο τον απέναντί τους τοίχο. Δεν μπορούν να  κοιτάξουν ούτε πίσω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Πίσω τους ωστόσο είναι  αναμμένη μια φωτιά. Έτσι οτιδήποτε εκδηλώνεται πίσω από την πλάτη τους  αναπαριστάνεται ως σκιά στον απέναντι τους τοίχο. Επειδή οι άνθρωποι  αυτοί σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα που έχουν δει είναι οι  σκιές των πραγμάτων, έχουν την εντύπωση ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω  στον τοίχο είναι τα ίδια τα πράγματα. Εάν όμως κάποιος από τους  αλυσοδεμένους ανθρώπους του σπηλαίου κατορθώσει να ελευθερωθεί, να βγει  από τη σπηλιά και να ανέβει πάνω στη γη και, κάτω από το φως του ήλιου  πλέον, δει τα πράγματα, θα καταλάβει την πλάνη στην οποία ζούσε όσο ήταν  μέσα στη σπηλιά.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα οι άνθρωποι ζούμε  φυλακισμένοι μέσα στις παραισθήσεις και τις αυταπάτες μας και δεν  μπορούμε να γνωρίσουμε την αλήθεια γιατί μας εμποδίζουν τα δεσμά των  αισθήσεων αλλά και τα δεσμά των εξουσιαστών που χειραγωγούν τις  αισθήσεις μας ώστε να αντιλαμβανόμαστε τη πραγματικότητα όπως εκείνοι  θέλουν. Όλοι θυμόμαστε πως χρεοκοπήσαμε σε μία νύχτα, απλά και μόνο  επειδή η ΕΛΣΤΑΤ το είπε. Εκείνη την περίοδο έψαχνε ο κ. Παπανδρέου για  πετρέλαια αλλά δεν έβρισκε… Τώρα που βρέθηκαν άλλαξε κάτι; Όχι βέβαια,  στη πραγματικότητα που φτιάξανε η μόνη διέξοδος είναι η πλήρης υποταγή.

Αν  στη θέση των αλυσοδεμένων βάλουμε τους εαυτούς μας και στην θέση των  εξουσιαστών μία παγκόσμια κλίκα τεχνοκρατών, τραπεζιτών, πολιτικών και  δημοσιογράφων που υπηρετούν μόνο το χρήμα, ίσως καταφέρουμε να σπάσουμε  τα δεσμά μας και το χρήμα να γυρίσει ξανά στο ρόλο του που δεν είναι  τίποτα άλλο, παρά μέσο για τις συναλλαγές μας. Ίσως τότε ανοίξουμε τα  μάτια μας και δούμε πόσο αυτόνομη είναι η πατρίδα μας, δεν υπάρχουν και  πολλά πράγματα που δε μπορεί να μας προσφέρει, είναι από τις λίγες χώρες  στο κόσμο που μπορούν να παράγουν τα πάντα αρκεί να το αποφασίσουμε. Το  ζήτημα είναι δικό μας, θέλουμε μια ζωή σαν, δούλοι ή μία πατρίδα που οι  Έλληνες θα ζούμε σαν πραγματικοί ελεύθεροι άνθρωποι πράγμα που είναι  και το πεπρωμένο μας;

Ιωάννης Α. Μαλταμπές
Πρόεδρος Πατριωτικού Συνδέσμου
Επιστροφή στο περιεχόμενο