Operación militar especial de Rusia en Ucrania

Του Ricardo Zedano

Για να κατανοήσουμε τον λόγο για τον οποίο η Ρωσική Ομοσπονδία αποφάσισε να πραγματοποιήσει μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση στις Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, των οποίων η ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο στις 20 Φεβρουαρίου από τη Μόσχα.

Πρώτον, είναι απαραίτητο να αναφέρουμε ορισμένες ιστορικές στιγμές που θα μας βοηθήσουν να καταλήξουμε σε ένα πιο τεκμηριωμένο συμπέρασμα σχετικά με τη συμπεριφορά της Ρωσίας όσον αφορά την ειδική στρατιωτική επιχείρηση που πραγματοποιεί με στόχο την επιβολή της ειρήνης, την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας και τον εκδιωγμό από τη χώρα αυτή της ναζιστικής και φασιστικής ομάδας, οι εκπρόσωποι της οποίας έχουν εδραιωθεί στην εξουσία και απολαμβάνουν την υποστήριξη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ.

Από αυτή την άποψη, πρέπει να σημειωθεί ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ, που έχει υπό τον ζυγό της την Ευρώπη και πολλές χώρες, χρονολογείται από πολλά χρόνια. Αλλά δεν πρόκειται να εμβαθύνουμε πολύ στην ιστορία.

Θα πάρουμε ως σημείο εκκίνησης το 1991, τη χρονιά κατά την οποία το ΝΑΤΟ υποσχέθηκε στη Ρωσία, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ότι δεν θα προχωρούσε ούτε εκατοστό προς την Ανατολική Ευρώπη αποφεύγοντας έτσι τις πολεμικές συγκρούσεις.

Αυτή η υπόσχεση δεν εκπληρώθηκε. Οι Ρώσοι το υπενθύμισαν επανειλημμένα.

Το ΝΑΤΟ απάντησε πρόσφατα ότι αυτές οι υποσχέσεις δεν υπάρχουν σε κανένα επίσημο έγγραφο και για αυτό το λόγο όλα όσα έχουν ειπωθεί είναι απλώς λόγια. Δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ λαμβάνει υπόψη μόνο όσα περιλαμβάνονται στα έγγραφα, η Ρωσία ισχυρίζεται ότι έγγραφα έχουν εγκριθεί από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), στον οποίο ανήκουν 57 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Μεταξύ αυτών των εγγράφων έχουμε:

Η επιστολή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια | Κωνσταντινούπολη, Νοέμβριος 1999 , η οποία έχει ως εξής:

΄΄Ο Χάρτης θα συμβάλει στη διαμόρφωση ενός κοινού και αδιαίρετου χώρου ασφαλείας και θα ευνοήσει τη δημιουργία ενός χώρου του ΟΑΣΕ χωρίς διαχωριστικές γραμμές ή ζώνες με διαφορετικά επίπεδα ασφάλειας΄΄.

Διακήρυξη της Αστάνα. Προς μια Κοινότητα Ασφάλειας , η οποία λέει τα εξής:

΄΄Η ασφάλεια κάθε συμμετέχοντος κράτους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ασφάλεια όλων των άλλων. Κάθε συμμετέχον κράτος έχει το ίδιο δικαίωμα στην ασφάλεια. Επιβεβαιώνουμε το εγγενές δικαίωμα κάθε συμμετέχοντος κράτους να είναι σε θέση να επιλέγει ή να τροποποιεί τις ρυθμίσεις ασφαλείας του, συμπεριλαμβανομένων των συνθηκών συμμαχίας, καθώς αυτές εξελίσσονται. Κάθε κράτος έχει επίσης το δικαίωμα στην ουδετερότητα. Κάθε συμμετέχον κράτος θα σέβεται τα δικαιώματα όλων των άλλων σε αυτούς τους τομείς. Δεν θα ενισχύσουν την ασφάλειά τους σε βάρος άλλων κρατών΄΄.

Αλλά η Ατλαντική Συμμαχία αγνοεί αυτό το μέρος της επιστολής και της δήλωσης: κοινής και αδιαίρετης ασφάλειας, καθώς και το γεγονός ότι κάθε συμμετέχον κράτος θα σέβεται τα δικαιώματα όλων των άλλων σε αυτούς τους τομείς. Δεν θα ενισχύσουν την ασφάλειά τους σε βάρος άλλων κρατών.

Όπως θα δείτε, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εφαρμόζουν ένα βολικό μέρος των όσων αναφέρονται στα έγγραφά τους για να δικαιολογήσουν τα παραπτώματα τους, χρησιμοποιώντας συμφωνίες και άλλα σαν να ήταν ΄΄κενό γράμμα΄΄. Και αν δεν τους αρέσει το ΄΄κενό γράμμα΄΄. , το αλλάζουν με αυτό που γράφουν εκείνη τη στιγμή.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η Der Spiegel, μια από τις πιο δημοφιλείς εβδομαδιαίες εφημερίδες στην Ευρώπη και η πιο σημαντική στη Γερμανία, αποκάλυψε ότι το ΝΑΤΟ υποσχέθηκε ότι δεν θα επεκταθεί στην Ανατολική Ευρώπη, σε αντίθεση με τις δηλώσεις του σημερινού γραμματέα της Atlantic Alliance, Jens Stoltenberg, ο οποίος δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ότι το στρατιωτικό μπλοκ δεν έδωσε ποτέ τέτοιου είδους υπόσχεση.

Ίσως αναρωτιέστε τι σχέση έχει αυτό το προοίμιο με την ειδική στρατιωτική επιχείρηση για την υπεράσπιση του πληθυσμού του Ντονμπάς, που περιλαμβάνει τους πληθυσμούς του Λούγκανσκ και του Ντόνετσκ, Δημοκρατίες που συνορεύουν με τη Ρωσία.

Μετά το πραξικόπημα που διέπραξαν εθνικιστικές και ρωσοφοβικές πολιτικές δυνάμεις, υποστηριζόμενες και ευλογημένες από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, η οποία χαρακτηρίζεται από τις υπερριζοσπαστικές εθνικιστικές και νεοναζιστικές τάσεις, εντάθηκαν οι προσπάθειες επίθεσης στη Ρωσία.

Μέσω νόμων που εισάγουν διακρίσεις,

η ρωσική γλώσσα,

την οποία ένα μεγάλο μέρος της Ουκρανίας μιλούσε για αρκετές δεκαετίες,

απαγορεύτηκε,

τα σχολεία έκλεισαν όπου τα μαθήματα διδάσκονταν στα ρωσικά,

οι ενήλικες άρχισαν να χάνουν τη δουλειά τους επειδή δεν μιλούσαν ουκρανικά.

Σε αυτό προστίθεται η έγκριση του νόμου για τους αυτόχθονες πληθυσμούς, ο οποίος δεν περιλαμβάνει τη ρωσική εθνότητα, η οποία διχάζει την κοινωνία και θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια εκατομμυρίων Ρώσων, αν δεν κάνω λάθος, που αντιστοιχεί στο 17% του πληθυσμού της. Όλα αυτά οδήγησαν τις Δημοκρατίες του Λουγκάνσκ και του Ντόνετσκ να ανακηρύξουν τις περιοχές τους ανεξάρτητες από την κεντρική κυβέρνηση την ίδια χρονιά της κατάληψης της εξουσίας μέσω του πραξικοπήματος.

Έκτοτε, οι πληθυσμοί τους ζούσαν υπό τον τρόμο των στρατιωτικών επιθέσεων από την Ουκρανία, οι οποίες προκάλεσαν το θάνατο περισσότερων από 13.000 ανθρώπων σε διάστημα 8 ετών.

Πού ήταν οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έχουν καταγγείλει και καταδικάσει αυτές τις πράξεις γενοκτονίας;

Δεν αξίζουν συμπόνια εκείνες οι οικογένειες που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα;

Γιατί δεν καταδικάστηκε ο θάνατος 42 φιλορώσων ακτιβιστών, κάηκαν ζωντανοί στο σπίτι των συνδικάτων στην Οδησσό τον Μάιο του 2014;

Οι υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας παραμένουν ελεύθεροι και ατιμώρητοι, κανείς δεν ερευνά τους θανάτους αυτών των ανθρώπων.

Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση που ξέρουν τα πάντα, κάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα για αυτό.

Γιατί δεν αναγνωρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα του πληθυσμού του Ντονμπάς;

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των θανάτων φασιστών και Ναζί από αυτόν των πολιτών του Ντονμπάς;

Η κοινή γνώμη απαιτεί εξηγήσεις.

Όπως είναι γνωστό σε όσους έχουν ήδη ξυπνήσει χάρη στην ανάγνωση διαφόρων πηγών πληροφοριών,

οι ΗΠΑ αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν την εσωτερική ουκρανική σύγκρουση για να συνεχίσουν με τα σχέδια επέκτασης του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, παραβιάζοντας για άλλη μια φορά τις δεσμεύσεις τους που ενσωματώνονται στον Χάρτη Διακήρυξης της Κωνσταντινούπολης και της Αστάνα που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Για αυτό ισχύει:

» η χρηματοδότηση φασιστικών και ναζιστικών ομάδων στην Ουκρανία μέσω Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ),

» η προώθηση της Ρωσοβίας στη χώρα με χρήση κοινωνικών δικτύων και άλλων μέσων,

» διεξαγωγή στρατιωτικών ασκήσεων μαζί με τους εταίρους του στο ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας,

» η συνεχής παρουσία στρατιωτικών εκπαιδευτών που προετοιμάζουν τους Ουκρανούς για πόλεμο με τη Ρωσία, τον οποίο ενθάρρυναν σιγά σιγά,

» παρακινούν τους νεοναζί να πραγματοποιήσουν για άλλη μια φορά μια επιχείρηση εθνοκάθαρσης και τελικά να εμπλέξουν άμεσα τη Ρωσία και μετά να την κατηγορήσουν ως εισβολέα.

Εν όψει των προετοιμασιών για τη διεξαγωγή της επιχείρησης εθνοκάθαρσης, η Ρωσία αναγκάστηκε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία και την κυριαρχία των Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ και του Ντόνετσκ για να υπερασπιστεί, στο πλαίσιο των συμφωνιών φιλίας, συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας, τον πληθυσμό του Ντονμπάς.

Αποστρατικοποιήστε τις ναζιστικές ομάδες στην Ουκρανία, διώξτε τα μέλη τους και δημιουργήστε συνθήκες για τον λαό της Ουκρανίας να ανακάμψει και να ξεκινήσει μια κανονική ζωή και καλή γειτονία με άλλες χώρες της περιοχής.

Σε αυτό το τελευταίο σημείο, πρέπει να αναγνωριστεί ότι οι ΗΠΑ και οι «εταίροι» τους στο ΝΑΤΟ κατάφεραν να φέρουν αντιμέτωπους δύο αδελφούς λαούς. Σωστά, η Ρωσία δεν μπορούσε να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια βλέποντας ότι, για τρίτη φορά, προσέξτε, για τρίτη φορά, γινόταν μια προσπάθεια να πραγματοποιηθεί μια γενοκτονία, που ονομάζεται «πόλεμος κεραυνός», κατά του πληθυσμού του Ντονμπάς όπου υπάρχουν περισσότεροι από 800 χιλιάδες πολίτες της Ρωσίας και περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Ρωσόφωνοι μεταξύ των 4 εκατομμυρίων κατοίκων αυτής της περιοχής.

Η Ρωσία και οι πλέον σύμμαχοί της στο Λουγκάνσκ και το Ντόνετσκ πραγματοποίησαν επιχειρήσεις για την εκκένωση μέρους του πληθυσμού του Ντονμπάς στη ρωσική επικράτεια, ώστε να μην υποστεί τις συνέπειες αυτού που ήδη ερχόταν,

σε αντίθεση με τους υπερεθνικιστές και τους Ναζί που τοποθετούν αυτή τη στιγμή όπλα πυροβολικού και πυραύλους σε κατοικημένες περιοχές για να χρησιμοποιήσουν τον πληθυσμό ως ασπίδα,

καθώς γνωρίζουν καλά ότι η Ρωσία δεν θα τολμήσει να επιτεθεί στον άμαχο πληθυσμό.

Παρεμπιπτόντως, αυτή η τακτική βρίσκεται σε εγχειρίδια τρομοκρατών σε άλλες χώρες.

Και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το ουκρανικό καθεστώς θα εφαρμόσει πράξεις γενοκτονίας εναντίον του ίδιου του πληθυσμού του. Ρωτήστε τους Δυτικούς. Επιπλέον, οι υπερεθνικιστές έχουν παραδώσει χιλιάδες όπλα στον πληθυσμό στους δρόμους αδιακρίτως για να δημιουργήσουν χάος. Επί πλέον, έχουν απελευθερώσει εγκληματίες από τη φυλακή για να βαδίσουν στην πρώτη γραμμή. Ο «διεθνής» Τύπος δεν μιλά για αυτό. Έχετε ρωτήσει γιατί?

Το δυτικό μπλοκ εφαρμόζει για άλλη μια φορά την τακτική που χρησιμοποίησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και η οποία απέφερε πολλά κέρδη σε όσους κατασκευάζουν και πουλάνε όπλα: έκανε την τότε ναζιστική Γερμανία να πάει σε πόλεμο μέχρι θανάτου με την ΕΣΣΔ και μετά να διακηρύξει, ότι ο πόλεμος δήθεν αποδυναμώθηκε προ του τέλους. Όμως ο σκοπός τους απέτυχε. Η Σοβιετική Ένωση κέρδισε. Αλλά σε βάρος, δυστυχώς, περισσότερων από 25 εκατομμυρίων θανάτων. Τώρα είναι η Ουκρανία που παίζει το ρόλο αυτής της Γερμανίας. Μιλάω για την ουκρανική πολιτική ελίτ που βρίσκεται στην εξουσία και που απειλεί να συνεχίσει το πυρηνικό της πρόγραμμα.

Ερώτηση: Θα θέλατε να ζείτε δίπλα σε μια χώρα με ναζιστική κυβέρνηση, με μια ψυχικά ασταθή πολιτική ελίτ; Δεν νομίζω. Και ούτε η Ρωσία.

Στην περίπτωση της Ουκρανίας, η Δύση θα πυροβοληθεί επίσης στον πισινό. Ο λαός της Ουκρανίας δεν θέλει πόλεμο με τον λαό της Ρωσίας. Είναι αδελφά έθνη. Είναι Σλάβοι. Και αυτοί είναι η πλειοψηφία σε σύγκριση με αυτούς που έχουν σύμπλεγμα κατωτερότητας.

Αυτό που κάνει η Ρωσία αυτή τη στιγμή είναι να σώσει ξανά την ανθρωπότητα από έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Εάν η ουκρανική ναζιστική ελίτ πιάσει το πυρηνικό όπλο, να είστε βέβαιοι ότι θα έχουμε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, και όσοι τώρα λυπούνται και καταδικάζουν τις ενέργειες της Ρωσίας σε όλες τις μορφές, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών δικτύων, θα κρύβονται σε υπόγεια τρομοκρατημένοι από τους βομβαρδισμούς, θρηνώντας τα παιδιά τους που θα στρατολογηθούν για να πολεμήσουν για συμφέροντα εντελώς ξένα για αυτούς και για εκείνα των χωρών τους, θα πεθαίνουν στο πεδίο της μάχης σαν κανονιοτροφή και καταδικασμένοι στη λήθη.

Ή απλώς θα πάψουμε να υπάρχουμε, γιατί σε αυτόν τον πόλεμο δεν θα υπάρχουν νικητές.

Με την ευκαιρία αυτή η Ρωσία θα ενεργήσει με τον ίδιο τρόπο που έκανε τις τελευταίες δεκαετίες όπου η Δύση έχει προκαλέσει ένοπλες συγκρούσεις κοντά στα σύνορά της.

Για να είμαι σαφής,

θα αναφέρω μερικά παραδείγματα:

το 2008, η Ρωσία επέβαλε ειρήνη στη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία μετά τη γενοκτονική επιχείρηση που διέπραξε η Γεωργία, την οποία επίσης χορηγούσαν τότε οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Τι σύμπτωση, σωστά;

Με την ευκαιρία εκείνη ο ρωσικός στρατός, επαναλαμβάνω, επέβαλε ειρήνη, αποστρατικοποίησε την περιοχή, εισήλθε στο γεωργιανό έδαφος και αφόπλισε τα γεωργιανά στρατεύματα για να μην κάνουν άλλες ζημιές και εγκατέλειψαν το γεωργιανό έδαφος. Τίποτα περισσότερο. Το ίδιο έγινε και στο Καζακστάν.

Επιπλέον, στην περίπτωση της Ουκρανίας, η Ρωσία δίνει στους υπερεθνικιστές την ευκαιρία να καταθέσουν τα όπλα, επιστρέφουν στα σπίτια τους και τους παρέχει καταφύγιο σε ρωσικό έδαφος με τις οικογένειές τους, εάν βρίσκονται σε κίνδυνο στην Ουκρανία αφού καταθέσουν τα όπλα.

Ερώτηση: Στις χώρες που δέχτηκαν εισβολή από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, είχαν αυτή την ευκαιρία;

Η απάντηση νομίζω είναι προφανής. Αυτό που έφεραν ήταν μόνο θάνατοι, καταστροφές, πείνα, φτώχεια και άλλα.

Η διεθνής κοινότητα πρέπει να γνωρίζει ένα πράγμα: η Ρωσία δεν βομβαρδίζει νοσοκομεία, παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους, σχολεία ή κτίρια κατοικιών όπως έκαναν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, για παράδειγμα, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, διαιρώντας τη εντελώς, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία μεταξύ άλλων.

Και σε πολλές περιπτώσεις χωρίς την άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Τα στατιστικά τα λένε όλα.

Οι ΗΠΑ, σύμφωνα με το Πεντάγωνο, διαθέτουν περισσότερες από 600 στρατιωτικές βάσεις και εγκαταστάσεις στον κόσμο, «επίσημα», δηλαδή τρεις φορές περισσότερες από τον αριθμό των υπαρχουσών χωρών, χωρίς να υπολογίζεται ο μεγάλος αριθμός στρατιωτικών εκπαιδευτών που διαμένουν μόνιμα σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Λατινικής Αμερικής, με την ιστορία της τεχνικοστρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών.

Ένας σημαντικός αριθμός αυτών των βάσεων είναι συγκεντρωμένος στην Ευρώπη με περισσότερους από 60.000 στρατιώτες.

Τώρα τίθεται το ερώτημα:

Πιστεύετε ότι μια χώρα είναι ελεύθερη και κυρίαρχη με τόσες βάσεις και στρατιώτες στην επικράτειά της; Δεν το πιστεύω.

Συμπέρασμα, εάν η Ρωσία παραμείνει στην Ουκρανία μετά την ολοκλήρωση της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια εισβολή, αλλά όχι μια από αυτές όπως οι αναρίθμητες που πραγματοποιήθηκαν από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ και που η διεθνής κοινότητα δεν έχει καταδικάσει. Αν μπει και φύγει όπως έγινε στην περίπτωση της Γεωργίας και του Καζακστάν, θα αξίζει τουλάχιστον τον σεβασμό όσων την αποκαλούν εισβολέα, χωρίς πρώτα να είναι καλά ενημερωμένοι, και την ευγνωμοσύνη των πληθυσμών που υπέστησαν τις συνέπειες της γενοκτονίας που διέπραξε η κυβέρνηση της Ουκρανίας. Και ότι με κάθε τρόπο η διεθνής κοινότητα συνηγορεί υπέρ της άρσης όλων των κυρώσεων που επιβλήθηκαν κατά της Ρωσίας που δεν φέρνουν τίποτα καλό στην παγκόσμια οικονομία.

ΠΗΓΗ:https://fpp.org.pe